In juni 2018 hebben 23 woningcorporaties, waaronder 6 Amsterdamse, een manifest ingediend bij de minister waarin ze aangeven dat ze naar een systeem van passend wonen willen gaan. HBZ heeft op haar ledenvergadering unaniem besloten dit voorstel af te wijzen. Het zal lijden tot afbraak van de huurbescherming, het verdrijven van huurders uit woningen waar ze geworteld zijn en is geen oplossing voor het schrijnend tekort aan betaalbare woningen.

Het manifest ‘Passend Wonen’.
In het manifest, dat zonder overleg met huurders tot stand kwam, stellen de corporaties dat grote groepen huurders niet passend wonen. Ze wonen te groot, te goedkoop, te duur of te klein. Ze willen hun woningvoorraad efficiënter gebruiken. De kern van het plan is dat de corporatie inzage heeft in de hoogte van uw inkomen en de grootte van uw huishouden en gaat bepalen in hoeveel kamers en tegen welke huur u dient te wonen. Het uiteindelijke doel is huurders aan te zetten tot doorstroming.

Argumenten tegen passend wonen.
Het voorstel gaat veel huurders raken: AOW’ers, flexwerkers, mensen die scheiden, mensen waarvan de kinderen op zichzelf gaan wonen. Het regeringsbeleid tijdens en na de crisis heeft geleid tot stagnerende nieuwbouw van woningen en is de grootste oorzaak van het huidige enorme tekort aan geschikte woningen voor grote groepen mensen. De afgelopen jaren zijn 10.000en sociale huurwoningen in Amsterdam verkocht. Het meetellen van de absurd hoge WOZ-waardes in bepalen van de huur leidt tot steeds hogere huurprijzen. Woningcorporaties worden middels een verhuurdersheffing (en ook door hogere belastingen) bestolen van hun investeringsruimte omdat zij van het kabinet moeten meebetalen aan het verlagen van de staatsschuld, of in andere woorden, mee moeten betalen aan de subsidiëring van het eigen woning bezit. De rigide inkomensgrens voor een sociale huurwoning zorgt dat meer en meer mensen buiten de boot vallen.

Nodig nieuwe visie op sociale huur.
De problemen op de woningmarkt zijn immens. De oplossing ligt niet in het dwingen van mensen hun woning te verlaten en een (duurdere) ‘passende’ woning te vinden. Als die woning al te vinden is. De regelingen van de gemeente “hoog naar laag” en van “groot naar beter” tonen dit aan: er zijn nauwelijks mensen die van de regeling gebruik maken, vooral omdat de nieuwe woning een (veel) hogere huur heeft. “Van groot naar duurder” spreekt niet aan. De oplossing moet gevonden worden in een nieuwe visie op sociale huur. Deze dient mensen te beschermen tegen de uitwassen van de vrije markt en te garanderen dat mensen met een laag en middeninkomen een betaalbare woning kunnen vinden.

Huurwoning geen voorziening maar een thuis.
Een goede denkrichting is te vinden in het Pleidooi 14, opgesteld door een andere club woningcorporaties: Een huurwoning is geen voorziening maar een thuis! Zie: https://www.aedes.nl/artikelen/woningmarkt/hervorming-woningmarkt/pleidooi-14-woningcorporaties.html De corporaties achter dit pleidooi kiezen voor een brede non-profit sociale huursector en niet voor een minimale vangnet variant. HBZ wijst het voorstel ‘Passend wonen’ af en pleit voor:
– afschaffing verhuurdersheffing;
– minimaliseren belastingen en heffingen voor sociale verhuurders;
– verhogen inkomensgrens sociale huurwoningen zodat deze ook beschikbaar zijn voor middeninkomens;
– versneld bijbouwen van woningen met de focus op sociale huurwoningen;
– totale stop op verkoop sociale huurwoningen;
– onderzoek naar programma om sociale huurwoningen terug te kopen.

Rik den Braber.