Elke dag tot diep in de nacht geluidsoverlast. Dat is het lot van bewoners aan de Marathonweg. Woonde je eens in een rustige winkelstraat, na renovatie in 2012 blijken de nummers 1 en 2 omgetoverd in drukbezochte horecatenten waar eens een bakker, een apotheek, een antiekwinkel waren gevestigd. Hoe dat mogelijk is geweest? Het is gebeurd. Zelfs woonhuizen zijn opgeofferd aan de expansiedrang. Elke vierkante centimeter die mag worden benut, wordt ook benut voor het terras, tot zelfs op de brug over het Noorder Amstelkanaal. Resultaat: op zwoele zomerdagen, en die hebben we tegenwoordig veel, zijn liefst 350 personen geteld die tot middernacht buiten zitten te pimpelen.

De zittende huur zit er mee
De Marathonweg heeft een ware metamorfose ondergaan. Tot 2010 was de winkelstraat voor 100% in bezit van woningcorporatie Ymere. Winkelier en bewoner waren huurders. Na renovatie is het beeld compleet veranderd. De winkels zijn in handen van een vastgoedbelegger, Hoog Zuid Beheer,  en worden beheerd door De Stichting Directie De Jong Groep. De woningen erboven werden in hoog tempo verkocht. Na heftige protesten in 2019 is er nu een verkoopstop, maar geschat de helft wordt nu bezet door kopers. De zittende huurders hebben dus wel het nodige voor hun kiezen gehad.

Picknickbanken
Mocht je denken dat het na twaalven wel over is en het terras opgeruimd (moet volgens de exploitatievergunning), dan heb je buiten de waard gerekend. Er staan niet inklapbare picknickbanken waar ook ’s nachts op wordt gezeten. Door voorbijgangers maar ook door cafébezoekers, bijvoorbeeld om te roken.

Bij ontheffing géén beperking geluidsniveau
De bewoners zijn aan de goden overgeleverd als er voor een feest een geluidsontheffing is verleend. Er blijkt dan géén bovengrens te worden gesteld. Zie de gemeentelijke handhavingsreactie na een melding om eerst 22.00 en vervolgens 23.47:

Gemeentelijke onmacht beschermen bewoners
Onlangs werd er naar aanleiding van een verlenging van de exploitatievergunning een hoorzitting door de gemeente gehouden. Buren hadden bezwaar aangetekend tegen de verlenging. Zij vonden het terras veel te groot, groter dan op tekening toegestaan,  het geluid in de avond onaanvaardbaar hard en willen dat er ’s nachts geen mensen op het terras kunnen zitten.

Uit de hoorzitting viel met name de onmacht van de gemeentelijke handhaving op. Zo is na twaalf uur ’s nachts de horecaexploitant niet meer verantwoordelijk voor wie er op zijn terras gaat zitten. Daar is de politie voor. Wie gaat die bellen als er mensen luidruchtig zitten te kletsen op een picknickbank? De politie ziet je aankomen. Ook blijkt dat alleen in het weekend er één handhavingsteam van twee personen dienst doet in heel Amsterdam om op klachten over horeca af te gaan. Door de week wordt helemaal niet gehandhaafd. Nu begrijpen de bewoners waarom er na hun klachten bijna nooit iets gebeurd, behalve dan dat de klacht wordt genoteerd.

Geen handhaving voor stemgeluid
Je zou denken: meet het geluidsniveau in de avond. Er zullen toch normen zijn die niet mogen worden overschreden? Bij muziek is dat vrij eenvoudig, maar bij stemgeluid blijkt dat heel ingewikkeld, in feite onmogelijk. Ook wel te begrijpen. Aan een volumeknop kun je draaien, maar hoe hou je honderden mensen rustig? Zo is er wel een handhavingsstrategie muziekgeluid, maar over handhaving geluidsniveau van stemmen (schreeuwende mensen): niets over te vinden in de ‘Handhavingsstrategie Horeca’ van de gemeente Amsterdam.

Gebaar naar de buurt
Conclusie: met de geluidsoverlast in de avond zullen de bewoners mee moeten leren leven. Gedacht kan worden aan inkrimping van het aantal zitplaatsen, maar de horecagelegenheden zullen altijd het wettelijk toegestane maximaal benutten: hoe meer plaats, hoe meer omzet! De gemeente blijkt de exploitant niet te kunnen verplichten de picknicktafels inklapbaar te maken of te vervangen door stapelbare stoelen. Maar het zou een toe te juichen gebaar naar de buurt zijn als de exploitant dat uit eigen beweging doet.